برای یک کارگزار تبادل ارز هر معامله‌ای که مشتریانش به آن وارد شوند به معنی قرارگرفتن در معرض ریسک بازار است.
ریسک بازار خطر ضرر کردن در شرایطی است که توسط جابه‌جایی شدید قیمت‌ها ایجاد شده است.
ازاین‌رو که کارگزار تبادل ارز همیشه طرف مقابل معامله‌های شماست، ممکن است تصمیم بگیرد که معاملات شما را درون‌سازمانی اجرا کند یا از بیرون ریسک را پوشش دهد.
اصطلاح پوشش ریسک به فرایندی اطلاق میشود که حین آن کارگزار تبادل ارز قرارگرفتن در معرض ریسک بازار را با واردشدن به یک تراکنش موازی با واحدی دیگر (یک تأمین‌کنندهٔ نقدینگی) کاهش می‌دهد.
این روز‌ها محبوب‌ترین روش پوشش ریسک به‌جای پوشش ریسک برای هر معامله محدودکردن ریسک هر مشتری، پوشش مجموع ریسک است.
در این مرحله قبل از این که پوشش ریسک از بیرون انجام شود معاملات جدید داخلی می‌شوند.
این روش پوشش ریسک، فرصتی به مجموع ریسک مشتری می‌دهد که قبل از مورد پوشش واقع‌شدن در بازار سازمان‌یافتهٔ تبادل ارز خود را خنثی کند.
- وقتی یک مشتری در یک‌جهت و دیگری در جهتی برابر و برعکس معامله کند قرارگرفتن در معرض ریسک بازار خنثی میشود.
- اما وقتی مشتریان در یک‌جهت معامله کنند ریسک بازار برای کارگزار افزایش پیدا می‌کند. این ریسک سپس با پوشش ریسک در بازار اصلی خنثی میشود.
محدودیت‌های ریسک که توسط روش‌های کلی مدیریت ریسک کارگزار گردانده و سنجیده می‌شوند، حداکثر ریسک بازاری که یک کارگزار تبادل ارز می‌تواند متحمل شود را تعیین می‌کنند.
برای پوشش دادن ریسک‌های خود، کارگزار بیعانه به یک شخص ثالث می‌دهد. (مثل زمانی که شما به کارگزار خود بیعانه پرداخت می‌کنید.)
دانستن این نکته مهم است چرا که با پرداخت وجه تضمین اولیه کارگزار باید با شرکای تأمین‌کننده نقدینگی تأمین‌کننده (وجه تضمین اولیه) کنار بگذارد. اگر یکی از این تأمین‌کنندگان نقدینگی شکست بخورد و نتواند مارجین کارگزار را پس بدهد، ممکن است کارگزار در جایگاه مالی خطرناکی قرار بگیرد که باعث شود نتواند به وظایف مالی خود در قبال مشتریانش (مثل شما) عمل کند.
به همین دلیل است که هنگام انتخاب شرکای پوشش ریسک (تأمین‌کننده نقدینگی) کارگزار نرخ‌های رقابتی پیشنهادی، درجهٔ اعتبار، کارآمدی خدمات، اطمینان فناوری، وجههٔ کاری و جایگاه مالی را در نظر می‌گیرد.
کارگزاران کوچک‌تر ممکن است حق انتخابی در تأمین‌کنندگان نقدینگی‌شان نداشته باشند چرا که از خدمات یک Prime of Prime (PoP) برای پوشش ریسک معاملاتشان استفاده می‌کنند و به تامین‌کنندگانی که PoP در دسترسشان قرار می‌دهد محدود هستند.
این نکته مهم است که روش پوشش ریسک یک کارگزار ممکن است ریسک را برای مشتریان کاملاً از بین نبرد، مگر درصورتی‌که خود کارگزار ذکر کند.
از کارگزار خود روش پوشش ریسکش را بپرسید
روش پوشش ریسک فرایندهای به‌کارگرفته‌شده را تشریح می‌کند که توسط آنها میزان در معرض ریسک بازار قرارگرفتن مدیریت میشود و شرکایی که با آنها تراکنش به‌منظور پوشش ریسک صورت می‌گیرد اعلام می‌شوند.
با درخواست آن می‌توانید از فرایندهای پوشش ریسک اطلاعاتی کسب کنید که به شما کمک می‌کند حین کار با کارگزارتان در سنجش ریسک ِشریک آگاهانه‌تر عمل کنید.
به یاد داشته باشید، اگر کارگزارتان شکست بخورد پول شما هم با از دست می‌رود.
اگر کارگزارتان نمی‌خواهد هیچ‌کدام از این جزئیات را بازگو کند بهتر است کارگزاری را پیدا کنید که این کار را انجام می‌دهد.
تنها راهی که کارگزار برای جلب اعتماد شما باید استفاده کند شفافیت است.
به هر کارگزاری که راجع به روش‌های پوشش ریسکش شفاف نیست مشکوک باشید، نه‌تنها باید جزئیات پوشش ریسک شرح داده شود بلکه شرکای پوشش ریسک (تأمین‌کنندگان نقدینگی) هم باید اعلام شوند.
خلاصه
ما سازوکار اولیهٔ کارگزاران برای پوشش و مدیریت ریسک بازار را بررسی کردیم.
چند مورد از مفاهیم مدیریت ریسک مانند A-Book، B-Book و انواع C-Book را معرفی کردیم که بسترهای تبادل ارز جزئی و قرارداد مابه‌التفاوت ممکن است استفاده کنند.
به دلیل ابهام زیاد در سازوکار کارگزاران، امیدواریم بخشی از پشت‌صحنهٔ مدیریت و درآمدزایی آنها را شفاف کرده باشیم.
حالا می‌دانید که همهٔ کارگزاران تبادل ارز جزئی طرف مقابل معاملهٔ شما را می‌گیرند.
کارگزار شما شریک همهٔ معاملات شماست.
وقتی یک کارگزار معاملهٔ شما را انجام می‌دهد می‌تواند:
- معاملهٔ شما را به‌صورت درون‌سازمانی از طریق معاملهٔ یک مشتری دیگر پوشش دهد
- معاملهٔ شما را به‌صورت برون‌سازمانی از طریق یک تأمین‌کنندهٔ نقدینگی پوشش دهد
- اگر قبل از تأیید معامله انجام شود به آن pre-hedging گفته میشود. (STP)
- -اگر بعد از تایید معامله انجام شود به آن post-hedging گفته میشود. (A-Book)
- کلاً خنثی نکند و ریسک بازار را بپذیرد (B-Book)
- بخشی از معامله را از طریق تأمین‌کنندهٔ نقدینگی پوشش دهد و باقی را B-Book کند (C-Book)
- بیش از 100% ریسک معاملهٔ شما را از طریق یک تأمین‌کنندهٔ نقدینگی به‌صورت برون‌سازمانی خنثی کند. (C-book)
- اصلاً خنثی نکند و ریسک بازار را بپذیرد و همچنین برون‌سازمانی با یک تأمین‌کنندهٔ نقدینگی پوشش ریسک برعکس انجام دهد (C-Book)
لازم به ذکر است که گرچه به چندین روش کارگزاران برای مدیریت ریسک پرداختیم، هر کارگزار با دیگری متفاوت است و شیوه‌هایی را به کار می‌گیرد که برای ظرفیت ریسکش مناسب باشد.
پوشش ریسک گران‌قیمت تلقی میشود و از آن جایی که کارگزاران می‌خواهند سود حداکثری داشته باشند ترجیح می‌دهند تا جای ممکن از پوشش ریسک پرهیز کنند.
شیوه‌های پوشش ریسک همچنان در حال تکوین هستند و هیچ روش معیاری برای مدیریت ریسک کارگزاران وجود ندارد.
معامله‌گران ممکن است نسبت به کارگزارانی که B-Book می‌کنند تردید داشته باشند و فکر کنند که تنها باید با کارگزارانی که A-Book می‌کنند معامله کنند اما آن چه در نهایت مهم است قیمت‌گذاری درست است و کیفیت عملکردی که برای سفارش‌هایتان دریافت می‌کنید.